Tranen
Deze week is er eentje van verdriet. Omdat we erachter komen dat Vinnie eigenlijk altijd pijn heeft. De kinesiste heeft tot nu toe uitsluitend gewerkt aan motoriek, concentratie en coördinatie. Net voor de sessie van deze week zei Vinnie dat hij wat rugpijn had dus had ik het haar gemeld. Ze zou ernaar kijken, een paar minuten later kwam ze me roepen. De afstand tussen schouderblad en wervels is aan één kant overduidelijk veel kleiner dan aan de andere. Waarschijnlijk door de impact van de klap. Ze gaf heel duidelijk mee dat ik tijdens de consultatie bij neurologie maandag Vinnie zijn t-shirt moet uit doen zodat hier verder naar gekeken wordt. We beseffen nu dat Vinnie zelden zegt dat hij pijn heeft, maar dat die pijn er dus wel altijd is. Omdat Vinnie zelf aangeeft niet naar de voetbaltrainingen te willen gaan, iets waar we maandenlang bijna ruzie over hebben gemaakt. Als hij er zelf om vraagt de trainingen over te slaan, moet het zijn dat het écht niet gaat. Omdat we Rik te hard aanp