Lichtpuntjes

Deze week nog eens een afspraak in Leuven. Bij vorige scans hadden de artsen een abnormale afplatting van Vinnies wervels gezien. Eerst dachten ze dat ze toevallig een andere aandoening op het spoor gekomen waren, daarna weten ze het toch aan de klap van het ongeval. Maar om zeker te zijn wilden ze na 3 maanden nog eens een scan doen, nu dus. Ik had Vinnie uitgelegd wat we gingen doen: weer naar Leuven, weer onder de scanner en omdat hij een katheter zou krijgen voor contrastvloeistof zou hij de ochtend van het onderzoek niets mogen eten of drinken.  Nadat erbij verteld was dat we iets lekkers zouden meenemen voor zodra hij mocht eten en dat de katheter deze keer niet in de hals maar in de arm zou geplaatst worden, vond Vinnie het precies allemaal ok. Al denk ik dat hij er toch meer mee bezig was dan hij liet uitschijnen. Dat merkten we vooral aan hoe hij zich gedroeg tegenover Rik die het de dagen voor het onderzoek weer moest ontgelden.   Omdat de scan pas in de late voormiddag gepla

Het is even geleden sinds de laatste post. Heeft er vooral mee te maken dat we niet - zoals gehoopt - in rustiger water terecht gekomen zijn en er totaal onverwacht weer een extra uitdaging uit de lucht kwam vallen die onze weerbaarheid op de proef stelt. Ik verkondig altijd dat je vaak niet kiest wat je overkomt maar in zekere zin wel hoe je ermee omgaat. Dus: even in zelfmedelijden wentelen maar vooral niet erin blijven marineren en dan weer door!  Gelukkig heeft het allemaal niets te maken met Vinnie, die dapper verder revalideert.   Dus trekken we ons op aan zijn nog altijd geweldige evolutie en gaan we ook weer verder. Een update is trouwens zeker aan de orde want Vinnie heeft ondertussen een paar voetbaltrainingen achter de rug! Al een tijd was zijn eerste werk elke dag na het opstaan om het voetballetje van zijn aftelkalender een stap dichter bij de goal te zetten. Zijn eerste training zou normaal de week na Pasen zijn. Maar die eerste training op paasmaandag viel weg en woensda