Tranen

Deze week is er eentje van verdriet.

• Omdat we erachter komen dat Vinnie eigenlijk altijd pijn heeft. De kinesiste heeft tot nu toe uitsluitend gewerkt aan motoriek, concentratie en coördinatie. Net voor de sessie van deze week zei Vinnie dat hij wat rugpijn had dus had ik het haar gemeld. Ze zou ernaar kijken, een paar minuten later kwam ze me roepen. De afstand tussen schouderblad en wervels is aan één kant overduidelijk veel kleiner dan aan de andere. Waarschijnlijk door de impact van de klap. Ze gaf heel duidelijk mee dat ik tijdens de consultatie bij neurologie maandag Vinnie zijn t-shirt moet uit doen zodat hier verder naar gekeken wordt. We beseffen nu dat Vinnie zelden zegt dat hij pijn heeft, maar dat die pijn er dus wel altijd is.
• Omdat Vinnie zelf aangeeft niet naar de voetbaltrainingen te willen gaan, iets waar we maandenlang bijna ruzie over hebben gemaakt. Als hij er zelf om vraagt de trainingen over te slaan, moet het zijn dat het écht niet gaat.
• Omdat we Rik te hard aanpakken als die ook eens een voetbaltraining wil overslaan met het argument dat zijn broer wel thuis mag blijven
  
• Omdat Vinnie uitgeschoven is en van de trap gevallen. Niets ernstigs maar hij had zoveel verdriet en was zo fragiel dat ik echt hartzeer heb dat hij zoveel moet doorstaan
• Omdat Vinnie soms zijn frustratie uit door iets te zeggen waar hij later spijt van heeft en zich dan komt verontschuldigen omdat het niet zijn bedoeling was iemand verdrietig te maken. Het maakt me verdrietig dat hij denkt dat hij mensen triest maakt.
• Omdat we superblij zijn dat Rik het geluk heeft een plaatsje te hebben in de middelbare school van zijn eerste keuze maar die school staat bekend als "moeilijk" op gebied van leerstof en tempo dus zal zijn broer daar later wel naar toe kunnen gaan. 
• Omdat we vier maanden geleden ons kind bijna kwijt waren en hoe oprecht dankbaar we elke dag ook zijn, het niet aanvoelt alsof alles achter de rug is. Onvermijdelijk gaan er dagen zijn dat je het ongeluk en alles erna weer volledig opnieuw herbeleeft, dat je verdriet hebt om de pijn die Vinnie lijdt maar niet toont, dat je bang bent of het misschien erger in plaats van beter gaat worden, dat je rouwt om wat er Vinnie afgepakt is op zoveel vlakken.

        Deze week bestaat dus uit zo'n dagen. Het is ok, volgende week zijn er nieuwe dagen.