Achteruit en dan vooruit

Dat Vinnie al terug zo stevig op zijn beentjes staat dat ik hem gerust alleen naar het toilet kan laten gaan. Dat was het lichtpuntje van gisteren. Ik heb t toen niet gedeeld want had t even te druk met instorten. 

Ik denk dat ik de zorgen en angst om Vinnie aankan, maar vanaf dat er andere bijkomende druk komt, pusht me dat momenteel nog over de rand. 

Dat was gisteren het geval toen bleek dat Rik - die in het 6e leerjaar zit en vandaag aan een belangrijke toetsenweek begint - nog best veel werk had voor het examen van dinsdag. Hij had de leerstof niet onder de knie en was niet in orde met de voorbereidende oefeningen die al lang af hadden moeten zijn. Hij begon dan maar aan de oefeningen en toen ik hem zijn boek vroeg om alles na te kijken, was Rik helemaal niet blij met de controle en nog veel minder toen bleek dat er nog veel fouten in stonden die ik hem allemaal vroeg te verbeteren. Hij werd boos, ik werd boos en verdrietig en ik ben even buiten moeten gaan.

Wat er daarna gebeurde? Ik ben terug binnengekomen, Rik en ik hebben samen pasta gegeten. We hebben geknuffeld en Rik zei dat er niks mis is met wenen en dat ik thuis gerust mijn andere kant mag laten zien. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat hij mij opvangt, maar ik was wel heel erg dankbaar en onder de indruk van zijn emotionele intelligentie op dat moment.
Ik heb altijd geweten dat er echt moeilijke momenten gaan komen en heb me ook altijd voorgenomen het te nemen zoals het is, het toe te laten en daarna weer vooruit te gaan.

Met Vinnie gaat het nog altijd goed, hij eet hier als een paard. Vanochtend beetje frustatie bij Bart en mij omdat er blijkbaar toch nog niks gepland was qua revalidatie. We hadden het gevoel dat we hier onze tijd dan maar zitten te verdoen. Maar ondertussen hebben we de dokter gezien die heel positief is over Vinnies neurologische toestand. De kine en ziekenhuisschool zijn ook al komen kijken en Vinnie heeft zijn eerste sessie ergotherapie erop zitten. De planning geraakt ingevuld: deze week elke dag een half uur ergotherapie, een half uur kine en een uur school. 

Op alle vlakken even achteruit en nu volle bak terug vooruit dus.