Merci

Het is alweer woensdag dus vandaag is het de derde keer dat Vinnie voor twee lesuren per dag terug naar school gaat. De eerste paar minuten maandag waren wat onwennig, ik denk zowel voor Vinnie als voor de klasgenootjes. Maar daarna heeft hij genoten. Geconcentreerd aan zijn tekening werken en tussendoor geamuseerd rondkijken.

Gisteren dan de eerste keer écht les - rekenen, blijkbaar ging het goed. Vandaag hebben we voor school eerst kine. De kinesiste vliegt er meteen in op zoek naar dingen die nog moeilijk zijn voor Vinnie. Op het vlak van grove motoriek blijkt dat heel goed mee te vallen. Nadien zegt ze dat hij eigenlijk alles kan. Het enige werkpunt is dat de oefeningen nog veel energie kosten, ook al toont Vinnie dat niet. Op gebied van taal en schrijven is er nog wat meer werk. Ik hoor haar tegen Vinnie zeggen dat slaap enorm belangrijk is nu voor het herstel van de hersenen. Dat lukt tegenwoordig niet zo goed want Vinnie valt moeilijk in slaap en wordt s nachts vaak wakker. Eigenlijk slaapt hij nu minder dan vroeger. Overdag slapen zit er sinds vorige week ook niet meer in, waarschijnlijk toch een teken dat hij daar geen nood meer aan heeft.

Met alweer een goede start bij de kine blijft de positieve trend die een week of twee geleden begonnen is zich dus maar voortzetten.

We voelen ons momenteel moe (weerslag?) en de ongerustheid blijft maar wat echt overheerst is toch wel dankbaarheid. 

Het ideale moment dus om die uit te spreken. De geweldige zorgverleners in Luik en Leuven hebben we apart bedankt.

Verder een oprecht gemeende Heel Dikke Merci aan:

• onze familie, om ons erdoor te sleuren, Rik op te vangen tijdens een toetsenperiode, ons te voorzien van eten en voor alle andere morele en praktische ondersteuning

• de juffen, meesters en directrice van basisschool de Fonkel. Voor hun medeleven, geweldige communicatie, brieven, tekeningen en kaartjes voor Vinnie en Rik, de liefdevolle manier waarop Rik op school opgevangen is en de even zorgzame manier waarop Vinnie terug verwelkomd is

• iedereen die eten gebracht heeft en voorgesteld heeft voor ons te koken

• iedereen die kaarsjes gebrand heeft voor Vinnie en iedereen die positieve vibes onze kant op gestuurd heeft 

• FC Moorsel voor alle steunbetuigingen en de toffe cadeaus

• iedereen die een bemoedigend berichtje gestuurd heeft, via de blog, post, e-mail, whatsapp of sms

• iedereen die gebeld heeft om te vragen hoe het ging en iedereen die niet gebeld heeft om ons even de ruimte te gunnen 

• de dikke kat met de mega-snorharen, om de aanzet te geven tot opnieuw spreken

• de fabrikant van Koetjesreep - niet te eten als je t mij vraagt maar wel de reden dat Vinnie elke ochtend in Leuven vrolijk kon beginnen 

Kortweg, iedereen die ons gesteund en geholpen heeft, het betekent écht heel veel voor ons. 

En last but not least:

• Rik om het ons zo gemakkelijk te maken wanneer hij achterbleef terwijl wij in het ziekenhuis waren, voor het stimuleren van zijn broer gewoon door de ziekenhuiskamer binnen te wandelen en voor het behouden van zijn kinderlijke, vrolijke en tegelijk zo mature karakter

• Vinnie voor zijn ongelooflijke vechtlust, positieve attitude en het opnieuw uitdelen van zijn lieve kusjes