Littekens

Zoals verwacht is Vinnie erg onzeker over het litteken van zijn operatie. Hij wil enkel truien met een kap aandoen en buitenshuis - dus ook in de klas - zet hij steevast die kap op. Hij vertelde deze week dat hij in de klas bij het uitdoen van zijn jas per ongeluk de kap van zijn trui mee naar beneden getrokken had maar dat gelukkig niemand het gezien had. We begrijpen de onzekerheid zeker, al is het totaal niet nodig want het litteken is gewoon een lijntje geworden over de helft van zijn schedel. Verder is er niets meer te zien. 

Binnenkort, als zijn haar nog wat langer wordt, zal er helemaal niks meer te zien zijn.

Rik zit anders in elkaar dan zijn broer, is veel minder bezig met wat andere mensen wel niet zullen denken en snapt niet goed waarom Vinnie zo onzeker is. Hij heeft Vinnie al aangemoedigd om gewoon zijn hoofd te laten zien, maar Vinnie antwoordt dan dat dit geen optie is. Tennslotte zijn er kinderen in zijn klas die groter zijn dan hij dus die kunnen zijn hoofd van bovenaf zien en dat mag écht niet vindt hij.

We zeggen Vinnie vaak dat zijn korte haar hem heel goed staat en dat er van de operatie bijna niets meer te zien is, maar dwingen hem verder niet om zijn kap af te zetten. Dat komt wel.

Qua zichtbare littekens valt het dus supergoed mee. Uit vroegere ervaringen weet ik dat moeilijke gebeurtenissen ook onzichtbare, mentale littekens nalaten en dat die veel verraderlijker zijn. 

Bij onszelf zijn we ons hier bewust van, bij Vinnie weten we nog niet wat te verwachten van de mentale nasleep van wat hij meemaakt.  

Waar zichtbare littekens meestal rechtlijnig en voorspelbaar zijn in hun genezing, is dat bij onzichtbare littekens totaal niet het geval. Ze kunnen je uit het niets en zonder enige aanleiding overvallen en totaal uit het lood slaan: 's nachts, na een goede dag, na een hele tijd van afwezigheid, op momenten dat je dacht dat je terug sterk stond. 

 

Maar onzichtbare littekens hebben ook een voordeel. Waar een gewoon litteken nooit de sterkte van de oorspronkelijke huid kan evenaren, ben ik ervan overtuigd dat het voor onzichtbare littekens net omgekeerd is - na verloop van tijd, met veel moeite en met ups en downs maken ze je sterker en meer weerbaar.