Struikelgevaar

Gelukt! Een hele week elke dag de volledige dag naar school, enkel onderbroken voor een sessie bij de kinesiste. Vinnie vindt de kine beduidend toffer nu hij groen licht gekregen heeft om zijn rechterarm volledig te gebruiken. Deze week oefent hij reactiesnelheid, kracht en coördinatie met het gooien en vangen van een bal. Veel meer actie en dus veel meer zijn ding dan de oefeningen die hij tot nu toe gedaan had. 

De kinesiste vertelt dat Vinnie moeite heeft met een bepaalde oefening die gebaseerd is op flexibiteit van voet en onderbeen en dat ze daar verder met hem aan zal werken. Het is belangrijk die reflexen te hebben, anders is er veel meer kans op vallen bij een eventuele struikeling. 

Profetische woorden, Vinnie struikelt en valt later die week een paar keer op school. 

 

Ik word twee keer telefonisch op de hoogte gebracht. De eerste keer omdat Vinnie tijdens de middagspeeltijd zijn rug pijn gedaan heeft bij het botsen tegen iets - op de plaats van de wervelbreuken. Hij heeft blijkbaar veel pijn, kan even niet goed ademen, wil niemand in zijn buurt en de vraag is of ze hem rustig laten bekomen of ik hem kom halen. Natuurlijk vertrek ik meteen naar school, ondertussen nadenkend wat de beste aanpak is als hij zoveel pijn heeft: naar de huisarts bellen, naar het ziekenhuis, ... 

Vinnie komt wenend de klas uit maar wanneer ik hem vraag of het zoveel pijn doet, zegt hij van niet. Dus vraag ik of hij om iets anders weent en hij zegt ja. Hij heeft verdriet omdat hij helemaal niet mee wil naar huis. De juf bevestigt dat hij inderdaad nog veel erger begon te huilen toen hij hoorde dat ik onderweg was. Alweer een bluts in mijn imago :)

Dus blijft Vinnie gewoon op school nadat ik tegen de juf zeg dat ze altijd mag terugbellen, moest hij toch opnieuw pijn krijgen.

Later die dag struikelt en valt hij ook nog eens maar dat hoor ik later pas. 

 

De dag erna meer van dat bij het klassikaal oversteken van de straat. Blijkbaar was het duidelijk dat hij zich pijn gedaan had maar riep hij meteen "het is gewoon mijn voet, enkel mijn voet!". Waarschijnlijk om te vermijden dat de pijn gelinkt wordt aan een bestaande breuk, er naar huis gebeld wordt en zijn bezorgde moeder weer komt opdraven...

Ik denk dat Vinnie mij zoveel mogelijk wil weren van de schoolpoort sinds die keer dat een juf die speelplaatstoezicht hield, mij vroeg of hij mag voetballen. Ze wist dat hij geen contactsporten mag doen, maar moest ze voetbal nu beschouwen als contactsport. Ja dus, en het mag nog niet wegens teveel risico op een duw en een val. Ook al wist Vinnie goed genoeg dat dit nog even zo is, toch hoorde hij mijn antwoord met afschuw aan, werd boos en verdrietig en het duurde even vooraleer hij gekalmeerd was. Helemaal begrijpelijk natuurlijk maar nog even volhouden.

Tijdens het weekend is Vinnie heel actief en wandelt zaterdag zonder probleem 5km mee zonder te struikelen. Benieuwd of de kinesiste deze week ook een verbetering ziet.

 

De juf en ik komen overeen dat ze me op de hoogte blijft houden van valpartijen zodat ik het ook met de kinesiste en neuroloog kan opvolgen. En Vinnie beloof ik plechtig dat ik hem nooit onnodig uit school zal komen wegplukken.