Handleiding

Van mijn naaste omgeving hoor ik dat ik de realiteit soms te positief voorstel in deze blog. Ik snap zeker wat daarmee bedoeld wordt maar ondanks de moeilijkheden en de dingen die onmiskenbaar veranderd zijn, heb ik wel het gevoel dat ik mijn kind terug heb. Dat is lange tijd niet zo geweest maar nu dus wel. Mijn kind met de handleiding - want zo heb ik Vinnie altijd genoemd. Het is niet altijd makkelijk om te weten hoe best om te gaan met Vinnie zijn moeilijkere karaktertrekken. Na negen jaar ervaring hebben we er ondertussen gelukkig meestal wel een idee van wat het beste werkt.

Zo ook gisteren: Vinnie kwam thuis en was eigenlijk meteen nukkig en zelfs onbeleefd. De handleiding voor dit scenario zegt: hem duidelijk maken dat zijn gedrag niet ok is, hem laten afkoelen en daarna proberen te weten te komen wat er scheelt.

En wat bleek: hij zat ermee in dat hij een slechte toets had teruggekregen. De toets van rekenen van vorige week waar hij bij de voorbereiding de avond ervoor nog een volledige black-out had en totaal niks meer wist. Ik nam zijn boekentas erbij en hij had 7,5 op 13. Niet goed maar wel geslaagd en dat is toch al veel zei ik hem. Maar Vinnie is nooit de persoon geweest die tevreden zou zijn met een voldoende en hij vond dit dan ook een verschrikkelijk resultaat. 

Na nog wat verder vragen, gaf hij toe dat er veel kinderen minder goed gescoord hadden en dat de juf een herkansing voorzien had. Ook had hij die dag gelukkig nog een andere rekentoets gehad, en daarvoor had hij het maximum van de punten. Toch allemaal dingen die we konden aangrijpen om te proberen hem een beter gevoel te geven. 

Ik herinnerde hem er ook aan dat het volledig zot is dat hij gewoon al naar school gaat, nu al én dan nog best mee kan ook. En om het af te maken zei ik hem dat hij zonder enige twijfel alle dokters, medische beeldvorming en wetenschap versteld heeft doen staan. Een krantenkop met "jongen verslaat wetenschap" zou dus niet minder dan gepast zijn. 

Dit alles hielp wel, Vinnie was duidelijk wat opgekrikt.

Vandaag heeft hij de ene huilbui na de andere, ik denk dat we ons niet realiseren hoeveel alles van hem vergt. In dat opzicht komt de langere paasvakantie wel gelegen.

 

Ongetwijfeld gaat onze Vinnie-handleiding de komende tijd alleen nog maar uitgebreid moeten worden. Misschien blijkt binnen een paar jaar dat hij echt blijvend moeilijkheden gaat ondervinden en brengt dat veel frustratie mee. En hij telt nu wel met verbetenheid af naar het voetballen (hij vroeg uiteindelijk zelf om toch maar die aftelkalender te maken - victorie!) maar dat voetballen zal waarschijnlijk minder goed gaan dan vroeger. Geen idee hoe hij daarmee om zal gaan - vooral als andere spelertjes het ook opmerken. 

 

Maar met het risico om weer te positief over te komen - en zonder te ontkennen dat Vinnie helemaal nog niet de oude is en misschien niet meer wordt - we hebben nog genoeg inkt om zoveel hoofdstukken als nodig blijkt aan zijn handleiding toe te voegen.