Weerbericht

Een stabiele dag vandaag. Vinnie is weinig geneigd om iets te zeggen, hij is zichtbaar vermoeid van de voorbije dagen. Na ontbijt en douche geeft hij aan terug te willen gaan rusten. Waar hij een paar nachten geleden nog de gang op wou stappen, interesseert dat hem vandaag geen fluit. En toch heeft hij vandaag weer een paar woordjes gezegd. Egostrelend hoogtepunt: "negen komma negen" op de vraag hoe hij mijn massages zou quoteren.
Net omdat hij meer moe lijkt, passen we ons aan aan zijn ritme. Maar naar goede ziekenhuistraditie (probeer iets te eten of even te rusten en je mag er zeker van zijn dat op dat moment iemand binnenvalt), wordt de dag weer anders ingedeeld. Er komt een mevrouw binnen die zich voorstelt als onderwijzeres. Ze stelt voor om met Vinnie naar wat boekjes te kijken, ze heeft ook playmobil bij. Het zou 10 à 15 minuten duren en wij moeten even de kamer uit. Ze stelt het voor als een welkome pauze voor Bart en mij maar zo zie ik het niet. Alles was net rustig en misschien wordt Vinnie hierdoor weer overprikkeld zoals gisteren. 

Toch gaan we braafjes de kamer uit. Uiteindelijk moet Vinnie binnenkort gaan revalideren, het is ongetwijfeld goed dat hij al een eerste ervaring opdoet. De 10 à 15 minuten worden er 50. Moet wel een teken zijn dat het goed ging. En dat blijkt ook zo te zijn, de onderwijzeres komt tevreden buiten en Vinnie ziet er niet uit alsof hij de boel op stelten wil zetten.

Ze zegt dat ze donderdag terugkomt maar ondertussen is duidelijk dat we hier dan waarschijnlijk niet meer gaan zijn. De neurochirurg is zo tevreden met de wondgenezing en Vinnies algemene neurologische toestand dat hij klaar is om de fakkel door te geven aan zijn collega's in Leuven. Donderdag wordt de operatiewonde nog eenmaal hier verzorgd, diezelfde dag worden we als alles goed gaat overgeplaatst. 

Wat er daarna gaat gebeuren, valt af te wachten. Waarschijnlijk worden het een paar dagen op de afdeling pediatrie in Gasthuisberg, gevolgd door revalidatie in Pulderbos. Het scenario waar we het meest op hopen is dat Vinnie overdag gaat revalideren en 's avonds mee naar huis mag. We staan te springen om thuis alles aan te passen als hij daardoor mee zou mogen. Het zou ook kunnen dat hij gedurende de week in Pulderbos moet blijven en enkel tijdens weekends naar huis komt. We maken ons er (nog) niet druk in.

Wat de transfer naar Leuven betreft, zou je denken dat we niet kunnen wachten om overmorgen uit Luik te vertrekken. Is niet zo. We voelen ons hier enorm goed omringd. Het verplegend personeel is heel attent, de neurochirurg is geweldig. Hij is sinds de operatie elke dag langsgekomen (soms twee maal) om te kijken hoe het met Vinnie gaat en om zelf het hoofdverband te verversen. Buiten een kundig chirurg, heeft hij zich ook psycholoog/coach getoond en gisteren had hij dan weer een poëtisch moment toen hij voorzichtig optimistisch was over Vinnies toestand. "Het weerbericht is gunstig, wat nog niet garandeert dat binnen 2 weken de zon effectief schijnt". Vat perfect samen hoe we alles momenteel beleven.