Posts

Driehoek

Geloof me niet op mijn woord, maar op dit moment denk ik dat dit misschien de laatste post wordt. Omdat er niet zoveel nieuwe dingen te vertellen zijn, we zitten in onze driehoek van dankbaarheid - bezorgdheid - hoop en ik denk dat we daar nog wel een tijdje zullen blijven, waarschijnlijk permanent. Dankbaarheid hoef ik niet toe te lichten. Vorige week moesten we voor een kleinigheid bij de huisarts zijn. Het was last minute dus we kregen een afspraak bij een andere arts dan Vinnies vaste huisarts. De dokter had over hem gehoord en zijn verslagen gelezen en zei dat het zijn dag goed maakte om Vinnie zo te zien binnenwandelen. Hij zou nooit gedacht hebben dat dit mogelijk was op basis van wat hij gelezen had. Hij ging er ook van uit dat we intensieve revalidatie achter de rug hebben. Niet dus, Vinnie heeft het vooral zelf gedaan.  Dit weekend heeft hij vlot 13 kilometer mee gewandeld, met daarbovenop nog zich uitleven in de speeltuin en tegen een balletje trappen. De dankbaarheid als we
3 reacties
Meer lezen

Tranen

Deze week is er eentje van verdriet. Omdat we erachter komen dat Vinnie eigenlijk altijd pijn heeft. De kinesiste heeft tot nu toe uitsluitend gewerkt aan motoriek, concentratie en coördinatie. Net voor de sessie van deze week zei Vinnie dat hij wat rugpijn had dus had ik het haar gemeld. Ze zou ernaar kijken, een paar minuten later kwam ze me roepen. De afstand tussen schouderblad en wervels is aan één kant overduidelijk veel kleiner dan aan de andere. Waarschijnlijk door de impact van de klap. Ze gaf heel duidelijk mee dat ik tijdens de consultatie bij neurologie maandag Vinnie zijn t-shirt moet uit doen zodat hier verder naar gekeken wordt. We beseffen nu dat Vinnie zelden zegt dat hij pijn heeft, maar dat die pijn er dus wel altijd is. Omdat Vinnie zelf aangeeft niet naar de voetbaltrainingen te willen gaan, iets waar we maandenlang bijna ruzie over hebben gemaakt. Als hij er zelf om vraagt de trainingen over te slaan, moet het zijn dat het écht niet gaat. Omdat we Rik te hard aanp
3 reacties
Meer lezen

Hangry

Deze week nog eens een afspraak in Leuven. Bij vorige scans hadden de artsen een abnormale afplatting van Vinnies wervels gezien. Eerst dachten ze dat ze toevallig een andere aandoening op het spoor gekomen waren, daarna weten ze het toch aan de klap van het ongeval. Maar om zeker te zijn wilden ze na 3 maanden nog eens een scan doen, nu dus. Ik had Vinnie uitgelegd wat we gingen doen: weer naar Leuven, weer onder de scanner en omdat hij een katheter zou krijgen voor contrastvloeistof zou hij de ochtend van het onderzoek niets mogen eten of drinken.  Nadat erbij verteld was dat we iets lekkers zouden meenemen voor zodra hij mocht eten en dat de katheter deze keer niet in de hals maar in de arm zou geplaatst worden, vond Vinnie het precies allemaal ok. Al denk ik dat hij er toch meer mee bezig was dan hij liet uitschijnen. Dat merkten we vooral aan hoe hij zich gedroeg tegenover Rik die het de dagen voor het onderzoek weer moest ontgelden.   Omdat de scan pas in de late voormiddag gepla
1 reactie
Meer lezen

Niet marineren

Afbeelding
Het is even geleden sinds de laatste post. Heeft er vooral mee te maken dat we niet - zoals gehoopt - in rustiger water terecht gekomen zijn en er totaal onverwacht weer een extra uitdaging uit de lucht kwam vallen die onze weerbaarheid op de proef stelt. Ik verkondig altijd dat je vaak niet kiest wat je overkomt maar in zekere zin wel hoe je ermee omgaat. Dus: even in zelfmedelijden wentelen maar vooral niet erin blijven marineren en dan weer door!  Gelukkig heeft het allemaal niets te maken met Vinnie, die dapper verder revalideert.   Dus trekken we ons op aan zijn nog altijd geweldige evolutie en gaan we ook weer verder. Een update is trouwens zeker aan de orde want Vinnie heeft ondertussen een paar voetbaltrainingen achter de rug! Al een tijd was zijn eerste werk elke dag na het opstaan om het voetballetje van zijn aftelkalender een stap dichter bij de goal te zetten. Zijn eerste training zou normaal de week na Pasen zijn. Maar die eerste training op paasmaandag viel weg en woensda
1 reactie
Meer lezen

Handleiding

Van mijn naaste omgeving hoor ik dat ik de realiteit soms te positief voorstel in deze blog. Ik snap zeker wat daarmee bedoeld wordt maar ondanks de moeilijkheden en de dingen die onmiskenbaar veranderd zijn, heb ik wel het gevoel dat ik mijn kind terug heb. Dat is lange tijd niet zo geweest maar nu dus wel. Mijn kind met de handleiding - want zo heb ik Vinnie altijd genoemd. Het is niet altijd makkelijk om te weten hoe best om te gaan met Vinnie zijn moeilijkere karaktertrekken. Na negen jaar ervaring hebben we er ondertussen gelukkig meestal wel een idee van wat het beste werkt. Zo ook gisteren: Vinnie kwam thuis en was eigenlijk meteen nukkig en zelfs onbeleefd. De handleiding voor dit scenario zegt: hem duidelijk maken dat zijn gedrag niet ok is, hem laten afkoelen en daarna proberen te weten te komen wat er scheelt. En wat bleek: hij zat ermee in dat hij een slechte toets had teruggekregen. De toets van rekenen van vorige week waar hij bij de voorbereiding de avond ervoor nog een
4 reacties
Meer lezen

Avondbabbels

Nu de breuken én de hersenen van Vinnie goed op weg zijn naar genezing, lijkt het tijd om ook op andere vlakken te beginnen genezen. Vooral Rik heeft het de laatste dagen moeilijk met alles wat er gebeurd is. Hij maakt zich zorgen over hoe wild zijn broer op de speelplaats is ("mama, je moet echt eens met hem praten daarover, hij mag ons dat niet meer aandoen") en voelt een enorme verantwoordelijkheid om voor hem te zorgen. Hij had zelfs al een plan om ervoor te zorgen dat Vinnie op bosklassen tijdig zijn anti-epilepsiemedicatie zal krijgen. De beste oplossing leek hem dat hij zelf de medicatie zou bijhouden en toedienen.  De bosklassen gaan pas eind juni door... Gisteren ben ik Rik in de voormiddag moeten gaan ophalen uit school (hoera voor telewerk en de bijkomstigheid dat de schoolpoort nooit veraf is). Hij zag lijkbleek, de juf zei dat hij kloeg over hoofdpijn. Later zei hij dat hij misselijk was en hij vroeg bij thuiskomst meteen om in bed te mogen gaan liggen. Gebeurt e
2 reacties
Meer lezen

Hoofdstuk afgesloten

Waarschuwing: de volgende post bevat alleen maar goed nieuws.  Om eerst toch even duidelijk te maken dat we wel degelijk onze probleempjes hebben: Rik en Vinnie maken best veel ruzie de laatste tijd. Voorlopig dieptepunt: Rik die het beu was dat Vinnie hem heel de tijd zonder enige reden pijn deed en "kale hond" riep om Vinnie terug te kwetsen. Opzet geslaagd.  Ook heeft Rik zijn kuit verrokken en ik een spier onder het schouderblad - net dezelfde die ik een paar jaar geleden vreselijk pijnlijk geblokkeerd heb door choco van mijn elleboog te willen likken. Dat lukt sowieso niet en het is duidelijk ook gevaarlijk - eigenlijk best een preventiecampagne waard. Maar dit terzijde, een positieve post dus, hier gaan we:   Vanochtend kine. Vorige week hadden we huiswerk meegekregen onder de vorm van een paar oefeningen waar Vinnie moeite mee had tijdens de sessies en die we dus thuis verder moesten oefenen. Zo kon hij bijvoorbeeld niet meer huppelen. We zijn ermee aan de slag gegaan
2 reacties
Meer lezen